Stop hiermee Imca! Stop hiermee.

Het kon geen kwaad, dacht ik. Muziekfeest op 't plein. Locatie: De Brink in Deventer. Ach, ik ging gezellig mee. Het waren niet de artiesten die mij overhaalden om te gaan, integendeel. Als het daaraan gelegen zou hebben, dan had ik nooit een stap op De Brink durven wagen.

De bom barstte los tijdens het optreden van de derde artiest. Haar naam werd omgeroepen en natuurlijk ken je de naam wel. Als je nog eens diep in je hersenpan graaft, kan je zelfs een hitje van haar noemen, maar verder kan je er niet warm of koud van worden.

Imca Marina begon te zingen en in het begin laat je het langs je heen waaien. Het verwachtingspatroon is al niet zo hoog en het niveau van de andere artiesten was ook niet denderend. Het is wel oké, denk je dan. Maar na tien minuten begon ik het al genoeg te vinden. De bejaarde vrouw zette zichzelf ontzettend voor schut door zich voor te doen als de beste zangeres des lands. Maar in werkelijkheid klonk het als een volle gierpunt waar sporadisch een strontvlieg succesvol een luchtgaatje weet te vinden.

Je merkte aan de mensen dat het kattegejank op een gegeven moment te veel werd. Ze bleef maar staan. Het allerergste heb ik nog niet eens genoemd. Om de vijf minuten schreeuwde ze door de microfoon richting de geluidsman of 'de achtergrondzang' iets minder kon of of ze het geluid iets kon dimmen. Geen andere artiest zeurde hierom, Imca wel. Zelfs Alex, Mulder & Mulder en Sieneke niet. Juist, dat was het niveau van de avond. Het zegt genoeg.

Natuurlijk had ze zelf wel in de gaten dat het publiek haar niet meer kon aanhoren. Ze probeerde het probleem echter naar iemand anders te schuiven. In de jaren zestig was de geluidskwaliteit nog niet zo goed als tegenwoordig. Toen was het vrij makkelijk om het probleem te verleggen, maar nu zet ze zichzelf ernstig voor schut met deze actie. Haar afkondiging schetste het beeld van haar optreden. Een enkeling nam de moeite om de handen op elkaar te doen voor deze zingende heks. Stop hiermee Imca! Stop hiermee.