Swim for the roses

Het voelt alsof het hier om de hoek is. Elke dag staan er vluchten gepland, veel familieleden wonen hier en het land ligt ook in het Caribisch gebied. Als je het zo bekijkt is het erg 'dichtbij'; dan ligt 900 kilometer op een steenworpafstand van Curaçao. Anderhalve week geleden voltrok zich op Haïti één van de grootste natuurrampen ooit.

Nu kwam het bericht naar buiten dat de Nederlandse Antillen ook kans hebben op een aardbeving. Een eng idee, maar laten we het er op houden dat het een reactie is van een doorgeslagen onderzoeker die nu ineens beweert dat de hele wereld vergaat. Al heeft Aruba wel een kleine beving meegemaakt, vorige week donderdag.

Ik heb hier gekgenoeg bijna geen slaap nodig. Zeven dagen achter elkaar sliep ik zo'n vier uur per nacht en ik was nog steeds niet moe. Onbegrijpelijk. Het waren namelijk ook nog eens hele drukke dagen op de redactie. In Nederland krijgt Haïti veel aandacht, maar dat is niets vergeleken met hier. Daarnaast waren er afgelopen vrijdag verkiezingen, dus de Antillianen staan in de rijen voor de stembussen. Schietpartijen, moorden, gevechten... het hele eiland stond op z'n kop. Het Antilliaans Dagblad schenkt veel aandacht aan deze kwesties. Logisch, maar ander nieuws blijft ook binnenstromen. Gelukkig mocht ik mij bezighouden met andere dingen. Op een gegeven moment wil je wel ergens anders over schrijven. Dus dan is het logisch dat je naar twee concerten mag van niemand minder dan... Cor Bakker.

Ik deed er in het begin een beetje lacherig over, maar nadat ik de twee concerten had bijgewoond en de artiesten stuk voor stuk gesproken had, kreeg ik veel respect voor de pianist. Hij speelt ongelooflijk goed, zo omschreef ik ook in mijn artikel: 'Het geniale, behendige pianospel van Cor was beter te volgen in het theater dan in de open lucht op het strand. De vingers zouden bij menig persoon breken als zij zich zouden wagen aan een imitatie van Cor achter de vleugel. De piano volgde zijn vingers. Met name het nummer ‘Root Beer Rag’ van Billy Joël stond zwart van de noten.'

Afgelopen zondag deed ik mee aan de 'Ride for the Roses'. De titel van het evenement doet anders vermoeden, maar ik heb gezwommen. De zogenaamde 'Swim for the Roses' was een onderdeel van 'The Ride'. Ook was het mogelijk om te lopen en dat allemaal voor de kankerpatiënten op Curaçao. Ik moest 2,7 kilometer afgeleggen door zee, van Zanzibar Jan Thiel naar Wet & Wild (curamap.com). Ik keek er een beetje tegenop, want de zee is geen zwembad. Hoge golven en vooral het zoute water waren ook de grootste obstakels. Af en toe kreeg je een lading water binnen, maar voor de rest viel het erg mee. We deden er een uur en twintig minuten over. En we waren niet de laatste...

Vorige week woensdag had ik in de aanloop naar 'Ride for the Roses' een interview met Thomas Zijlma (google/youtube maar eens). Bij hem werd op zijn zeventiende zaadbalkanker ontdekt, wat later was uitgezaaid in zijn borst, longen en hoofd. Na vele operaties overleefde hij de ziekte en nu is hij weer kerngezond.
Na zijn ziekbed is hij fanatiek gaan fietsen en daarom werd hij ook uitgenodigd om bij de 'Ride for the Roses' aanwezig te zijn. Een heftig verhaal, maar ook 'mooi' om zo'n interview te houden. Ik hoorde de volgende dag dat er ruim NAF 400.000 is opgehaald. En dat zonder echt spierpijn te hebben.

Vorige week zaterdag ook nog even bij Barry Hay (Golden Earring) geweest. Toch nog het mooiste concert dat ik hier heb meegemaakt. We waren er alleen erg laat, waardoor we misschien drie kwartier hebben genoten. Tot drie keer toe kwam Barry Hay terug het podium op, nadat hij al afscheid had genomen van het publiek. Als een jonge rocker stond hij nog op de bühne.

Volgende week komen de eerste bezoeken vanuit Nederland. Ferry en Marten komen 2 t/m 11 februari het eiland onveilig maken. Ik hoop dat ze de muggen wegjagen of dat alle muggen massaal voor hun lichamen kiezen, dan ben ik er voorlopig vanaf. Ik moet wel gewoon werken tijdens hun verblijf, maar ze zijn gelukkig met z'n tweeën en ik kan een beetje afwisselen in dag- en avonddiensten. En er zit nog een heel weekend tussen. Gaat helemaal goed komen!

Nu zal er wel weer een reactie komen van die rare familie uit Deventer, die gewoon niet weten hoe ze hun naam erbij moeten zetten. Of heeft dat met de privacy, veiligheid, stalkerijen en schaamte te maken, meneer F.R.? Nou, je bent niet de enige. Zo zijn er nog een paar die een reactie achterlaten en er dan maar vanuit gaan dat ik wel weet wie diegene is. ;) Dit was het weer voor nu. Bon nochi, ayo!