Tumba versus Polonaise

Carnaval is hier al in volle gang. Veel optochten, feesten, tumba's en noem maar op. 's Avonds om tien uur staat de Ring helemaal vast. Allemaal stoeltjes langs de weg, de auto's in de berm geparkeerd en de fototoestellen in de aanslag. In Nederland was ik nooit echt een fan van carnaval. Het is altijd wel gezellig, maar na een paar dagen liedjes te hebben gehoord als: 'Ik heb drie bananen in m'n oor', 'Help, mijn oma krijgt een piercing', 'Lekker zwemmen zonder slip' of 'Truusje is haar panty verloren', ben ik het wel weer voor een jaartje zat.

Het overdreven gehos van de Nederlanders is voor eventjes leuk, maar daarna begin ik er wel genoeg van te krijgen. Je hebt de 'ik-moet-nu-voor-een-paar-dagen-even-doen-alsof-ik-een-malloot-ben'-knop nog niet omgeschakeld of er worden al twee handen op je schouders gelegd om aanstalte te maken voor die vreselijk polonaise. Nooit eens tropische Braziliaanse instrumenten, maar gewoon de schorre, valse, uitgerekte stembanden van De Deurzakkers, De Gebroeders Ko of de Volendamse jostiband.

De vrolijke Antilliaanse / Zuid-Amerikaanse muziek klinkt mij goed in de oren. Het is vrolijk, er is normaal op te dansen, de intrumenten laten je heupen vanzelf bewegen en de tekst begrijp je niet. Vooral dat laatste is een goede zaak. Helemaal als je de nieuwste Carnavalshit uit Nederland hoort. Zelfs hier krijgen we die informatie mee. In Nederland zal er ook nooit eens een normale Carnavalshit verschijnen. Even de verschillen ter verduidelijking:

Curaçao: Tumbafestival & Jump Up Amstel Tei ' Loko Loko




Nederland: Jos van Oss - Zacht G, Harde L