Afgelopen zaterdag stootte Rusland Oranje uit het toernooi. Na de verrassende en uitstekende resultaten in de groepsronde kon niemand dit geloven. Het was natuurlijk een groot voordeel voor Hiddink dat hij Nederland goed kende. Maar dan nog. Nederland moet qua spelersmateriaal gewoon winnen van de Russen, geen discussie over mogelijk. Toch wil ik niet helemaal positief zijn over Hiddink. Alleen met PSV haalde hij liefst zes landskampioenschappen, won hij vier keer de KNVB-beker en één keer de Europacup. Verder haalde hij nog één echte prijs. Met Real Madrid won de Nederlander de Wereldbeker.
Even over naar de prestaties als bondscoach. Hij begon bij Nederland. Het eerste toernooi was in 1996 en hij bereikte 'slechts' met Nederland de kwartfinale. Twee jaar later in Frankrijk ging het stukken beter en bereikte Oranje nét niet de finale. Brazilië nam in de halvefinale de strafschoppen beter. Het volgende land dat Hiddink ging coachen was Zuid-Korea. In eigen land haalde de spleetogen een onwaarschijnlijk goed resultaat. Met een vierde plaats schreef hij historie. Eerst even gecombineerd met zijn werk bij PSV leidde hij Australië naar het WK. Met dat spelersmateriaal en de concurrentie vond ik dat eigenlijk geen prestatie.
Op het WK speelde de Ausie's tegen Japan, Brazilië en Kroatië. Van het eerstgenoemde land werd met 3-1 gewonnen. Dat vind ik geen prestatie. Tegen Brazilië gingen de Australiërs 2-0 ten onder en in de laatste alles beslissende wedstrijd speelden de mannen van Hiddink 2-2 gelijk tegen de Kroaten. Hier kwam wel een beetje geluk bij kijken. Niet zo zeer de eigen uitslagen, maar het feit dat Kroatië niet kon winnen van Japan (0-0) hielp Hiddink een ronde verder. In de achtste finales troffen zij Italië en dit betekende ook meteen het einde van het toernooi. Hiddink zag zijn team met 1-0 verliezen van de latere wereldkampioen.
We gaan weer even terug naar nu. Hiddink's Rusland staat in de halve finale van het EK. Ik eis winst van het toernooi eigenlijk. Iedereen kan wel blijven roepen dat Hiddink zo geweldig is en dat hij alles kan, maar heeft hij al eens toernooi gewonnen? Nee. Ik vind alleen de prestatie van 2002 (Zuid-Korea) en 2008 (Rusland) echt succesvol. Verder valt het nog allemaal mee. Zelfs het laatstgenoemde is niet eens een geweldige prestatie. De Russen beschikken over geweldige spelers. Zenit Sint-Peterburg won niets voor niets de UEFA cup dit jaar. Pas als Hiddink het EK wint, mag iedereen hem weer prijzen. Ik hoop voor hem dat dit eens een keer gaat lukken. Dan heb ik voor altijd respect voor deze man. Laat hem daarna maar bij Gorssel komen, misschien speel ik dan ooit ook nog eens hoofdklasse.
Johan, het is weer de beurt aan jou. Three of a kind heeft even stil gelegen en dit mag nu even niet gebeuren. Ik wil namelijk jou ongezouten mening weten over Turkije. Woensdag spelen deze geluksvogels in de halve finale van het EK tegen de Duitsers. De reden dat ik ze geluksvogels noem is niemand ontgaan. Tegen Zwitserland scoorde Arda in de 92ste minuut de 2-1. Vervolgens moest Tsjechië er ook aan geloven. Het leek te zijn gespeeld na de 2-0 voorsprong van de Tsjechen. Maar daarna volgde het Turks kwartiertje. In de 75ste, 88ste en 89ste minuut sleepte Turkije alsnog een overwinning uit het vuur. Het was zeker onverdiend, maar de winnende treffer van Nihat mocht er zeker wezen.
In de kwartfinale tegen Kroatië werd hét nog erger. Ja, het kan nog erger. Kroatië was de hele wedstrijd iets beter, maar er werd niet gescoord. Ik kan me er kapot aan ergeren. In de tweede helft van de verlenging scoorde Kroatië de 1-0. In de 119e (!) minuut, de wedstrijd leek beslist. LEEK beslist, want twee minuten later kregen de Turken het weer voor elkaar. De 1-1 in de 122ste minuut betekende strafschoppen. Ik was kwaad! Johan, jij ook! Jij flipte helemaal. Wat nou als dit weer gebeurt tegen Duitsland? Hoe kan je - net als Griekenland vier jaar geleden - op geluk zo ver komen op een toernooi?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten