Met twee auto's reden we 03:30uur weg uit Deventer. Ook hadden we walkietalkie's meegenomen - de communicatie werd hierdoor erg makkelijk. Toch werd er meer gekloot dan slim overlegd. Halverwege de rit kwamen we erachter dat meer mensen deze apparaten gebruikten en wij konden meeluisteren en ook meepraten. Dit leverde soms grappige en onbenullige reacties op. Na ongeveer zeven uur reizen (inclusief koffie en plaspauzes) stonden we voor de stad Basel in de file.
's Ochtends vroeg al een file en toen we langs de douane moesten bij de Zwitserse grens leek het nog langer te gaan duren. Eén douane pikte ons eruit en wij bereidden ons al voor op controle. Charlie deed het raampje open en er volgde een leuke vraag: 'Haben Sie eine Welpie?' Haha, het was geweldig. De man vroeg niet eens om de papieren of om een rijbewijs. Nee, hij vroeg of wij een Welpie hadden! Charlie antwoordde en zei: 'Nein. Wir haben ein Wuppie.' De douanier bleef doorvragen. 'Wie viel? Ein groβe?' Wij lieten weten dat we maar één wuppie hadden en dat 'ie gewoon heel klein was. Hij mocht hem hebben, ik zette de Wuppie op zijn hoofddeksel en we mochten verder rijden...
Zoals je in mijn gemonteerde filmpje kan zien is het echt een gekkenhuis in de stationshal van Basel. Honderden supporters komen de roltrappen af en met veel kabaal stroomt de stoet massaal naar het stadscentrum.
Ik denk het mooiste moment van de dag. Wij liepen ook richting het centrum en daar was het een en al oranje. Af en toe zag je een verdwaalde Rus, maar zodra deze met een vlag begon te zwaaien lieten de Oranjefans van zich horen. Toen ik op een gegeven moment aan een groepje supporters ging vragen waar ik kon pinnen, kreeg ik een verrassend antwoord. 'Was sagen Sie? Wir sind Deutschers', zei één van de mannen in het oranje...
Via de grote brug - dat over de Rijn het andere deel van de stad verbindt - gingen we naar een café om daar even wat te drinken. Van die brug - die zo'n 15 meter hoog was gok ik zo - sprongen oververhitte supporters om in het water af te koelen. Eenmaal in het café aangekomen leken we even te kunnen bijkomen van de herrie in de stad. Maar toen daar een Obelix look-a-like binnenkwam met een grote trom was de rust verstoord. En ach, dan doen we gewoon lekker mee? In het filmpje is te zien dat het in het café net zo los gaat als in de stad. En zodra er ook maar even een stilte viel was er wel weer iemand die met een ander deuntje de stemming er weer in bracht.
Langs de waterkant gingen wij de wedstrijd kijken. Het was echt bloedje heet, we zaten in de volle zon en we dronken onze verboden blikken bier. In de zogenaamde 'fanzones' mag je niet je eigen drank meenemen. Iedereen werd gefouilleerd, maar toch kregen wij het voor elkaar om drinken mee te smokkelen. Het was lang wachten op de wedstrijd, maar als je een goede plaats wou moest je daar iets voor over hebben. Toen eindelijk de wedstrijd begon, was het sfeertje geweldig. Kippenvel bij het Wilhelmus, iedereen zong uit volle borst mee.
Het feest werd even gesust bij het Russische doelpunt, maar na de treffer van Ruud van Nistelrooij barstte het feest weer los. Toch eindigde de avond in een enorme teleurstelling. Rusland won met 3-1 door twee doelpunten in de verlenging. Niet te geloven eigenlijk na de goede groepsronde. Iedereen droop af richting het station. Eén grote teleurgestelde massa mensen wou zo snel mogelijk de stad uit. Toen daar vier Russische meiden zingend langskwamen kregen zij bier over zich heen en werden ze uitgemaakt voor 'stinkhoeren'. Allemaal logische reacties vond ik. Toch bleef het gewoon vrij rustig. Ik bedoel daarmee geen echte relletjes of vandalisme. Ik zag één opstootje, maar dat was ook niet noemenswaardig.
De avond eindigde voor mij persoonlijk helemaal in een drama. Toen ik aan het wachten was op mijn pizza (vlakbij de parkeerplaats van onze auto's) is mijn portomonnee gejat. Ik stond daar met 20 andere (dronken) jongens en ik heb niks gemerkt. Ik kwam er pas achter toen ik bij de auto kwam. Ik ging terug om te zoeken, maar helaas kon ik niks vinden. Na drie keer heen en weer te zijn gelopen heb ik iemand van de sercurity erbij gehaald. Toen ineens vonden we mijn pin- en idkaart, mijn huissleutel en mijn kleingeld. Mijn portomonnee, mijn verzekeringspas en 75 euro was verdwenen. Balen natuurlijk, maar gelukkig heb ik mijn pasjes nog wel.
Het was een geweldige dag. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Tot de tweede helft van de verlenging was het één groot feest. De supporters verdienden gewoon geen nederlaag. In de stad zag je af en toe een Rus lopen tegenover 150.000 Nederlanders. Voetbal is verrassend en soms oneerlijk, maar het is de waarheid. Ik ga nu slapen en besef morgen misschien dat het echt voorbij is...
Een gemonteerd filmpje van de hele dag in Basel. Voor betere beeldkwaliteit kijk dan via deze link en klik onder het filmpje op de tekst: watch in high quality.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten