De 19-jarige Guus E. uit G.

"Een gevaarlijk, onbenullig, schreeuwend, slopend, maar niet van kwaad bewust object", zo kan je Guus omschrijven. Deze jongen is een achterbuurjongen van mij met een harde stem. Hij is een gevaar voor het dorp. Nee, dat zeg ik verkeerd. Deze jongen is een gevaar voor alles en iedereen waar hij aanwezig is. Alles wat hij aanraakt gaat kapot. En als je denkt dat er eindelijk niets gaat gebeuren, dan heb je het mis. Ik kan mij niet herinneren dat er iets niet kapot is gegaan bij zijn aanwezigheid. Voor de mensen die hem niet kennen, ik geef een paar voorbeelden.

Oh! Dat zal Tjeerd niet leuk vinden!
Ik gaf een tuinfeestje en het liep tegen het einde aan. Guus en Thijmen gingen via de achtertuin naar huis, Guus woont vlak achter mij. Opeens hoorde je uit het bos geschreeuwd: "Oh! Dat zal Tjeerd niet leuk vinden!" Hij doelde hiermee op mijn vader en hij had zojuist het tuinhekje naar de verkeerde kant open gedaan...

Groene brievenbussen.
Het was een mooie ochtend. Mijn vader kijkt naar buiten en zegt: "Ligt het aan mijn bril of liggen er echt acht brievenbussen buiten?" Ja, het was zo. Er lagen acht brievenbussen op het pad.

Groot bord.
Vanwege de carnaval in ons dorp was er een heel groot bord geplaatst met daarop de info over de carnaval-dagen. Dit bord stond precies voor ons huis. Guus was bij ons thuis. Mijn moeder, guus en ik waren een beetje aan het praten. Mijn moeder maakte een opmerking: "Wat is dat toch eigenlijk een lelijk bord, waarom zetten ze dat niet wat verder weg?" De volgende dag was het bord verdwenen...

Barkruk.
We hadden een examenfeest in discotheek 'De Witkamp' in Laren. Het feestje was afgelopen, we wouden naar huis gaan. Het was het wachten op één persoon: Guus. Opeens zagen we een jongen naar buiten rennen. Wat had hij toch bij zich? Het was Guus mét een barkruk. Hoe hij deze mee naar buiten heeft gekregen mét uitsmijters bij de deur én een camera vraagt iedereen zich nog steeds af...

Zout en peper snuiven.
Guus in een café. Een potje zout en een potje peper. Hij maakt een lijntje. En snuiven maar! Die kerel is echt niet wijs!

Honden in de vijver.
Wij hebben twee honden. Een klein hondje en een iets grotere. Eigenlijk is dit detail niet belangrijk, want voor Guus maakt dit niet uit. Wij hebben ook een vijver... meer hoef ik niet te vertellen.

Er zijn nog meer verhalen over Guus. Het is gewoon te veel om op te noemen. Als je de naam Guus in het dorp laat vallen, zal bij iedereen de reactie hetzelfde zijn: "Die drukke jongen? Met die harde stem?" Maar zodra er een druppel alcohol in Guus stroomt, verandert hij in een slopend beest. Alles is goed bedoeld, geen kwaad zit er in deze jongen. De meeste mensen kunnen er vaak ook wel om lachen. Maar je bent gewaarschuwd. Daarom ook een nieuw motto: No Guus, no problems.