Vooral na woensdag: ook wel de rustdag voor de kijker
genoemd. Dodelijk saai. Herbert Dijkstra, Maarten Ducrot en Michael Boogerd
konden alleen maar praten over de geschiedenis van Rouen, de hoofdstad van
Normandië. In de eerste etappes zag je vaker gebouwen en mooi gesnoeide perkjes
dan het peloton. Zegt al genoeg lijkt me.
Zonder te dollen, het is fijn om
eindelijk de bergen in te gaan. Eerder had je de laffe strijd tussen Andy
Schleck en Alberto Contador, die pas durfde aan te zetten toen de ketting bij
Schleck eraf vloog. Nu is er, ondanks de aanwezigheid van de winnaar van vorig
jaar Cadel Evans, geen uitgesproken favoriet. Ik verwacht spektakel straks. We
gaan zien welke mannen het verschil willen en kunnen maken.
Nederland hoopt in de bergetappes
natuurlijk op Bauke Mollema en Robert Gesink. Of wat te denken van Woutje Poels?
Ik dicht hun de meeste kansen toe. Zij zijn in staat om voor een verrassing te
zorgen. Want ja, als er sinds 2005 geen Nederlandse etappezege is geweest, dan
mag je een eventuele etappewinst van Mollema, Gesink of Poels als een verrassing
beschouwen.
Na het weekend krijgen jullie een sfeerverslag van onze
belevenissen in Belfort, La Planche des Belles Filles en Porrentruy te lezen. Tot dan is het tijd om even stil te staan
bij wielrenner Rob Goris, die woensdag in zijn hotel overleed aan een
hartstilstand. Dertig jaren jong. Amper een paar uur nadat hij met zijn vriendin
nog aan tafel zat bij de Belgische variant van de NOS Avondetappe (Vive le
Vélo). Vreselijk nieuws.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten