Mijn voetbalhart huilt

De tijd tikte als een tijdbom. Er moest gewoon nog iemand komen. Een spits. Voor als Kolbeinn uit zou vallen.

Ajax zocht al weken naar de juiste tweede centrale aanvaller, kwam al een keer bij Dmitri Bulykin uit, maar dat verhaal werd door Danny Blind naar het rijk der fabelen verwezen.

De technisch directeur liet zelfs weten dat Bulykin geen Ajax-spits is en al helemaal niet in het plaatje van Johan Cruijff past. Op de slotdag van de transferperiode kwam het nieuws dan toch naar buiten: Bulykin tekent voor een jaar bij Ajax. Nieuws om bij te huilen. Waarom? Ik leg het je uit.

Natuurlijk heeft hij het goed gedaan vorig jaar bij ADO, maar dat was bij een team dat een seizoen van uiterste kende. Alles liep als een trein. Via Toornstra, Kubik en met name Verhoek werd Bulykin regelmatig in stelling gesteld om te scoren. Een beetje geluk aan je zijde en je eindigt met 21 doelpunten in de eredivisie. Prima prestatie. Prima spits. Maar toch, een eendagsvlieg.

Ajax is namelijk andere koek. Ik zie het al voor me, op de training. Frank de Boer legt een oefening uit: ,,Dribbelen tot aan eerste pion, kappen, achter het standbeen langs, liefst een vloeiende beweging, een wreeftrap naar de rechterkant, je sprint naar het doel, je ontvangt de bal en je maakt af. Duidelijk? Dmitri, begin maar.” Bulykin kijkt de trainer scheel aan en gaat voor zichzelf trainen.

Bulykin is niet zomaar een willekeurige Rus, het is een rasechte. Zo’n eentje die over een jaartje of tien met kraters in zijn wangen rondloopt, die zijn veroorzaakt doordat hij Vodka gebruikt bij het spoelen na het tandenpoetsen. De huid trekt van binnen kapot, wat het uiterlijk zeker niet ten goede doet.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat de transfer van Bulykin best een goede kan zijn, maar hij past gewoon niet bij Ajax. Zijn lange onverzorgde coupe, een log lichaam, totaal geen techniek. Hij maakt zich, bij mij, nu al onmogelijk. Cruijff zou zich omkeren in zijn graf, als hij dood zou zijn. Nu heeft hij in Barcelona tegen zijn vrouw Dannie gezegd: ,,Wat heppie nou an die Rus, wie voor Den Haag leuk speelt, maar in pinsiepe niet in het Ajax-systeem ken voetballen. Is het eten al klaar?"

Het deed me overigens pijn aan de ogen, de presentatie van Bulykin. Die logge lelijke Rus in zo’n mooi shirt, het is alsof je Grolsch bier in een Oranjeboom-vat verkoopt. Of als een mooie vrouw met een harembroek aan. Het kan gewoon niet.

En hoe goed hij ook mag spelen, het doet me niets. Al maakt hij het beslissende doelpunt waardoor Ajax kampioen wordt of hij zorgt ervoor dat Ajax overwintert in de Champions League. Het doet me niets. Het is een oerlelijke voetballer, die blij moet zijn als hij het gras van de Arena met een nagelschaartje mag knippen. Ik ben een voetballiefhebber en mijn voetbalhart is de komende dagen even in rouw. Dikke tranen. Ik moet weer even bekomen van de schrik.