Het wordt zo onderschat. Tegenstanders, voornamelijk vrouwen, zien het als kinderachtig. De belevenis zou overdreven zijn en de teleurstelling of blijdschap gespeeld. Maar zo is het niet, het is heel serieus. De wereld van Pro Evolution Soccer is hard, keihard zelfs. Het verschil tussen het intense geluk en de dramatische vernedering ligt heel dichtbij elkaar, om nog maar niet te spreken over de agressiviteit die een voetbalspel kan opwekken. Dat bleek zelfs uit een officieel onderzoek.
Omdat je met de techniek van tegenwoordig bijna de hele besturing in eigen hand hebt, wordt de belevenis alsmaar groter. Natuurlijk is nog niet alles realistisch genoeg, de computer grijpt nog vaak genoeg in, wat nou net net de oorzaak van de agressie is. Zodra de Playstation op groen gaat en het spel wordt gestart is de oorlog begonnen. De 1-tegen-1-wedstrijden gaan maar om één ding: winnen. Het klinkt logisch, maar zo simpel ligt het niet.
Tijdens een wedstrijd is de vriendschap voor even voorbij. Je zit jezelf helemaal op te fokken om het potje toch echt te winnen. Het is schadelijk voor je imago, zo'n nederlaag. En daarbij: je krijgt het tot het volgende potje aan te horen. Zo nu en dan kan het een wedstrijd later alweer hosanna zijn, maar stel dat er een week tussenzit, dan zijn het zeven depressieve dagen.
Onterechte beslissingen van de scheidsrechter kunnen het zaakje nog eens flink opschudden. En zo ook lelijk spel of lelijke goals. Controllers vliegen door de woonkamer, om nog niet eens te spreken over alle scheldkanonnen die worden afgevuurd. Ik waarschuw iedereen die er nog niet aan is begonnen: het is verslavend. Begin je er toch aan? Ik heb je gewaarschuwd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten