De laatste tijd is het alleen maar verergerd. Als ik die fluittoon hoor begint het al. Het standaard melodietje als je geduldig staat te wachten is helemaal een ramp. Altijd slecht nieuws. Nooit eens: 'U kunt een gratis drankje, maaltijd en tijdschrift ophalen bij de balie, gefeliciteerd met uw prijs.'
Op een gegeven moment ga je je er onbewust overdreven erg aan storen. Ze zijn regelmatig, correctie, vaak te laat. Eenmaal met een vertraging aangekomen wachten ze op hun dooie gemak op de collega's, die tevens met een slakkengangetje over het spoor denderen. Allemaal onder het motto: wij worden toch wel uitbetaald.
Siderodromofobie is overigens - voor de mensen die niet hebben opgelet in groep 4 - een fobie of angst voor treinen, treinsporen of angst om per trein te reizen. Zo erg is het natuurlijk niet.
De overheid wil dat mensen vaker de auto laten staan, maar dat gaat op deze manier echt niet lukken. Het maakt niet uit of er een druppel of een blaadje op de rails ligt. Het maakt niet uit of de wissels bevroren zijn. Het is vrijwel altijd een drama.
Zondag 24 oktober. Slechts één van de vele irritatie-momenten. Diemen Zuid - Rotterdam (Ahoy). Normaal gesproken, volgens de OV-planner, een reis van 58 minuten. Het liep anders die dag. Bij Schiphol aangekomen bleken de treinen naar Rotterdam (via Leiden) niet te rijden. Omreizen via Utrecht was de enige optie.
Met flinke vertraging in Utrecht aangekomen, werd in de trein naar Rotterdam het volgende omgeroepen: 'Dames en heren. We kunnen helaas nog niet vertrekken richting Rotterdam, omdat onze machinist spoorloos is. Zodra wij een machinist hebben gevonden, hervatten wij onze reis. Excuses voor het ongemak.'
Na ongeveer twintig minuten vertrokken we dan eindelijk richting 010. Daar gearriveerd begon deel III van de ellende. Door de verbouwingen rondom het station in Rotterdam, zijn de bushaltes verplaatst. Dus... Nee. Om een lang verhaal kort te maken: totale reistijd bedroeg alleen op de heenweg twee uur en drie kwartier. En toen moest er nog gewerkt worden...
2 opmerkingen:
Wanneer schrijft ons aanstormend journalistiek talent nu eens een artikel waarin het niet alleen gaat over allerlei slechte ervaringen en klagerij?? Of heeft hij soms het plan opgevat om zich, qua artikelen, te richten op de mensen die verblijven in geriatrische inrichtingen en vanwege hun leeftijd standaard klagen over van alles en nog wat??
Een opstapeling van toevalligheden heet zoiets. Positiviteit is altijd aanwezig, komt goed ;-)
Een reactie posten