dinsdag 19 oktober 2010

Op zoek naar de daden in Rotterdam

Schrik niet. Misschien is het een kortstondige gedachte of een te snel getrokken conclusie. Misschien denk ik er morgen weer anders over of blijk ik gewoon ziek te zijn. Toch is het zo. Ik, als Ajacied annex voetbalkenner (logische combinatie), heb medelijden met Feyenoord. Nu ik dit aan het typen ben en de tekst op het beeldscherm zie verschijnen, begin ik me wel een beetje te schamen.

Waarom deze wonderbaarlijke uitspraak? Ik zal toegeven dat ik normaliter er geen moment van wakker lig als de Rotterdammers zich rond de degradatiezone bivakkeren. Ook loop ik niet in de polonaise door het huis, want ik ben niet zo kinderachtig als de vele Feyenoorders over Amsterdam. Objectiviteit is een gave die de meeste Feyenoorders nooit hebben ontdekt.

De laatste weken had de formatie van trainer Mario Been wel iets meer verdiend. Feyenoord wacht al sinds 29 augustus op een overwinning. Destijds werd het toen nog geplaagde Vitesse verslagen met liefst 4-0. Er volgden nederlagen bij NAC Breda (2-0), in de Kuip tegen Ajax (1-2), thuis in de KNVB-beker tegen Roda JC werden de strafschoppen slechter genomen na een 1-1 eindstand, in Nijmegen tegen NEC werd kansloos verloren (3-0), de Superboeren sprokkelden een puntje weg in eigen huis (1-1) en FC Twente steelde drie punten uit Rotterdam als een ware topploeg (0-1).

Bij de wedstrijden tegen Roda, De Graafschap en Twente ontbrak het nodige geluk. Vooral afgelopen zaterdag had Feyenoord de regerend landskampioen punten kunnen afpakken. Zelfs de enige echte Tukker van Gorssel gaf dat zondag toe. En dat zegt genoeg.

Ik begrijp het ook niet. Feyenoord heeft absoluut geen mindere selectie dan het gehele rechter rijtje van de eredivisie. Ook moet het excuus dat ze zo'n jonge ploeg hebben eens verdwijnen. Het probleem ligt ook niet bij Been. Geld, nog een slap excuus. Neem een voorbeeld aan Roda JC, dat zonder budget trots op de vierde plaats in de competitie staat, met slechts drie punten achter koploper PSV.

Het is enkel een mentale kwestie. Waarom kan Feyenoord ineens wel fel spelen als de aansluitingstreffer tegen Ajax wordt gemaakt? Als aggresieve jachthonden vlogen de spelers op de Amsterdamse prooi af. Er lopen te veel verwende jochies rond in de Kuip. Neem Diego Biseswar die - in plaats van hard te werken voor zijn ploeg - alleen maar loopt te mokken dat hij niet in de basis staat. Waar is de tijd gebleven dat je trots bent om in een groot stadion te spelen voor fans die veel geld betalen om hun club te zien?

Feyenoord is en blijft een grote club. Degraderen doen ze dit jaar ook echt niet. Punten worden nog wel gepakt. Het moet ook, de top moet weer bereikt worden. Zelfs een topvoetballer uit Wales, Craigh Ballemy, wil daarin meehelpen. Maar dan moet er wel voor elkaar gevochten worden. Iets waar de Rotterdammers, naar het schijnt, vaak over zingen. Op dit moment zijn er alleen maar woorden in de Maasstad. De daden zijn ver te zoeken.

Geen opmerkingen: