Een rustig begin van 2010

Na een paar dagen niets te hebben geplaatst, vliegen de commentaren alweer de mailbox binnen. Het lijkt wel of iedereen denkt dat ik hier alleen maar met mijn luie gat op het strand lig, maar dat zit toch even anders lieve lezers. Er moet ook gewoon gewerkt worden, deze week zelfs zes dagen.

Nadat ik de jaarwisseling inclusief alle ledematen ben doorgekomen, kreeg ik het bericht vanuit Nederland dat de eerste bezoeken al zijn geboekt. Ferry en Marten (Ferry; ik bewaar wat vuurwerk voor je en Marten; je kan ook hier de hond uitlaten), zullen zich van 2 t/m 11 februari tussen de muggen begeven. Gezellig heren! Nu maar hopen dat Romy ook snel weet te boeken, maar dat gaat vast wel goed komen.

Natuurlijk verwacht ik veel meer bezoeken. De zin: ‘Ik kom je nog een keer opzoeken daar’ heb ik vaak moeten aanhoren voordat ik 8000 kilometer over zee vloog. Tot nu toe zijn er nog maar een paar mensen die het waar gaan maken. Ik ben benieuwd...

Het is tot nu toe nog een rustige week. Af en toe hoor je nog een verdwaalde vuurpijl door de lucht heen suizen of een skypende huisgenoot met een hoge stemverheffing in de vroege ochtend. Afgelopen maandag ben ik met een huisgenoot naar een nieuwjaarsborrel van het Advocatenkantoor Spigthoff geweest. Een hoog ‘r-gehalte’, maar daarom juist extra interessant om je daarin te mengen.

Geen borrelhapjes, zoals we die in Nederland kennen. In plaats van frikandelletjes, bitterballen en kipnuggets werden we volgepropt met Sushi, Ossenhaasspiesjes, Garnalenspiesjes en Rijst met verse groenten. Het laatstgenoemde gerecht moest zoals gebruikelijk gegeten worden met stokjes; wie dat ooit bedacht heeft kan niet helemaal nuchter zijn geweest. In ieder geval wel een intensieve bezigheid! En dat terwijl er een vrolijke negroïde man op een saxofoon stond te spelen.