Het zag er ’s ochtends somber uit. De lucht was donker en het regende. Het moest een keer gebeuren leek het wel. Elke editie hielden de weergoden het tijdens IJsseljazz nog droog. ‘Vanmiddag klaart het op’, daar was iedereen van overtuigd. Ongeveer om een uurtje of twaalf zag de lucht er al beter uit. De zon brak door, daarnaast stond alles klaar voor het festival en de eerste artiesten stroomden Gorssel binnen. Room Eleven, Left Hand Freddy & the Aces en Licks & Brains beten het spits af.
Net terug van een trip uit Zuid-Afrika, kon Room Eleven zich gaan opmaken voor een optreden op het marktplein. Janne Schra, de zangeres van de band, straalde en viel vooral op met haar felrode lippen. Het miezerde eventjes tijdens het optreden, maar terwijl het plein volliep met enthousiaste toeschouwers hielden de regendruppels het voorgezien.
Een waanzinnig succes, dat mag gezegd worden. Room Eleven opende dit jaar IJsseljazz, maar het ziet er naar uit dat ze volgend jaar als hoofdact het festival mogen gaan afsluiten. Na afloop klonk Janne erg opgetogen. “Een geweldig publiek ondanks dat het begon te regenen. Het werd steeds drukker en drukker.” Op de vraag wat het verschil is tussen het publiek in Afrika en Nederland antwoordde de blondine lachend: “Daar zijn ze allemaal iets donkerder dan hier.”
Op het bluesplein was het op de vroege middag iets minder druk, maar de mensen die er waren genoten volop van de gitaarshow van Left Hand Freddy. Op zijn oude dag overtuigde hij met zijn linkerhand het Nijverheidsplein. “Ik treed niet zo vaak meer op. IJsseljazz leek mij een mooie gelegenheid om weer te spelen.” Fred Reining, zoals zijn naam luid, kent fysieke problemen. Toch was het tijdens zijn optreden niet te merken. “Nee, dat klopt. Maar morgen zien jullie me niet. Ik heb echt een aantal dagen nodig om te herstellen. Mijn volgende optreden is pas over twee weken, als het goed is ben ik dan wel weer opgeladen.”
Halverwege de dag, voorafgaand de optredens van Boris, Carmen Gomes en Barrelhouse, kende Gorssel het drukste moment. Over de hele dag zijn naar schatting 17.000 bezoekers geweest, weer meer dan het voorgaande jaar. Het optreden van Boris was verpletterend. Tussen de iets rustigere muziek van Room Eleven en Sabrina Starke rockte de band van de voormalig Idols-winnaar op het podium. Boris is geen schijn meer van een aantal jaar geleden. Hij heeft een eigen sound gecreëerd, maar weet ook op de juiste manier met zijn fans om te gaan. “Super hier. Iedereen deed echt geweldig mee. De zon scheen volop, het plein stond vol. Ik kon niet beter wensen”, sprak Boris na afloop.
Carmen Gomes inc. liet op het podium ‘De Roskam’ haar mediterrane klanken klinken. Haar zachte stem zorgde ervoor dat de passerende bezoekers toch even bleven hangen. Op het bluespodium stond het inmiddels ook helemaal vol. Veel fans verzamelden zich voor Eetcafé de Hoek om Barrelhouse te zien. De meesten bluesfanaten bleven daarna ook hangen, want in navolging van Left Hand Freddy en Barrelhouse, maakten ook De Eelco Gelling Band en The Blues Rock ’n Soul Review hun opwachting.
De echte jazz was toch wel te vinden na het optreden van Carmen Gomes. The Young Sinatra’s schotelden de echte jazzliefhebbers een prima optreden voor. Daarna konden de mensen pas maken naar het hoofdpodium waar Wouter Hamel voor de tweede achtereenvolgende keer ging spelen op IJsseljazz. De blonde zanger zag eerst Sabrina Starke het publiek opwarmen. De Nederlandse zangeres van Surinaamse afkomst opende knap met een akoestisch nummer en zong vervolgens een paar bekende hits van haar nieuwe album. “Ik hoop door te breken in Amerika, op te treden in Suriname en lang door te gaan met muziek maken”, vertelde Sabrina Starke glunderend. “Ik weet dat ik er keihard moet voor knokken om de top te halen, daar ik ga er helemaal voor.”
Vorig jaar opende hij het festival, deze jaargang sloot Wouter Hamel met zijn band af. En hoe. Met zijn ‘aparte’ instrumenten, bijzondere stem en vrolijke bandleden maakte hij de goed verlopen dag helemaal compleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten